Afgelopen Kerstmis hadden wij besloten om een hond te nemen, liefst ook te adopteren zodoende dat ook deze hond een nieuwe ‘gouden mand’ mocht treffen. Onze voornaamste redenatie was dat deze bij het gezin moest passen, maar vooral om kon gaan met kinderen. Zo kwamen we bij Zoey uit, toen nog “Junior” genaamd, een twee-jarige speelse Rottweiler.
Wij hadden eerst geopteerd voor een opvangperiode, om haar hierna eventueel te adopteren gezien we eerst wel zeker wilde zijn dat zij bij ons paste. De klik tussen ons en Zoey was er ontzettend snel, wat een geweldig familiebeest was dit!!! Er was ons wel gezegd dat ze niet met andere honden geplaatst kon, geen probleem (ons eerste gedacht) wij hebben geen andere huisdieren. De eerste ochtend dat zij thuis was namen we haar uit voor een wandeling, en werden onmiddellijk geconfronteerd met wat ze bedoelde, zij kan niet bij andere honden.
Een andere hond passeren was bijna onmogelijk, het was niet gewoon even blaffen naar een andere hond, maar uitvallen naar alles wat op 4 poten liep J en dit van zodra het in zicht kwam tot deze weer uit zicht verdween. Het maakte dan ook niets uit indien dit op 2 meter of op 20 meter was, zij zou uitdrukkelijk laten merken dat de straat van haar was.
In de tuin hetzelfde verhaal, honden in aansluitende tuinen werden altijd hartelijk welkom geheten door Zoey, met het hoofd en poten op een hek springen van 1M60, geen enkel probleem, doen we… Waar waren we aan begonnen??? Een vraag die we onszelf meer en meer begonnen te stellen…
Na enig opzoekwerk, want hondenscholen ben je niet direct welkom met een agressieve/uitvallende hond, uitgekomen bij Motico en dadelijk een afspraak gemaakt. Tijdens onze eerste samenkomst, kwam Kenneth toevallig buiten met een andere hond, waarin Zoey zich al direct helemaal liet kennen. Blaffen, grommen, op de achterste poten gaan staan… Hond ging weg en daar ging ze op haar rug liggen om door Kenneth geaaid te worden, het typische verhaal.
Wij hebben toen samen besloten voor een 3 weken interne training, en kregen regelmatig filmpjes te zien van hoe ze het deed tijdens deze trainingen. Ineens zagen we Zoey in een ruimte met een andere hond, ze wandelden samen op straat, ging naar de markt, etc… Wat een verschil!!! Vanaf die dag waren we er 100% zeker van, met de nodige toewijding en liefde zouden we Zoey zover kunnen krijgen dat zij voor ons de ‘perfecte’ hond zou zijn.
Eens terug thuis merkten we dadelijk een verschil, Zoey zelf was ook veel rustiger geworden in haar dagdagelijkse gedrag. Aan de lijn wandelen werd terug een plezier, en het uitvallen naar andere honden verminderde met de week. Hoe meer vertrouwen ze kreeg in ons en ook in zichzelf merkte je dit, waar eerst vreemde honden aan een poort/hek genegeerd werden, is dit nu het geval met alle honden die ze tegenkomt op straat. Dit konden we alleen bereiken met de hulp van Kenneth & team, en de aangeboden wekelijkse lessen waar we beiden elk weekend weer naar uitkijken.
Ondertussen zitten we mee in het ‘socialisatie programma’ waar de honden op een gecontroleerde manier los in een weide lopen, nooit gedacht dat ze dit zou kunnen en op zo’n korte tijd gezien we haar nog maar 3 maanden samen zijn. Echter het tegendeel was waar, ze blijft gewoon vlot meewandelen en geniet duidelijk van het los lopen tussen al die andere honden. Waar nu ook een gewone “nee” voldoende is om haar aandacht af te leiden indien benodigd, gewoonweg SUPER!!!!
Kenneth & team, een welgemeende dank je wel. Zonder jullie hulp, toeweiding en advies waren we nooit op deze korte termijn zover gekomen en was ook Zoey een van de zovele ‘opgegeven’ honden, die na vele omzwervingen uiteindelijk in een asiel zou belanden.
Wij hadden eerst geopteerd voor een opvangperiode, om haar hierna eventueel te adopteren gezien we eerst wel zeker wilde zijn dat zij bij ons paste. De klik tussen ons en Zoey was er ontzettend snel, wat een geweldig familiebeest was dit!!! Er was ons wel gezegd dat ze niet met andere honden geplaatst kon, geen probleem (ons eerste gedacht) wij hebben geen andere huisdieren. De eerste ochtend dat zij thuis was namen we haar uit voor een wandeling, en werden onmiddellijk geconfronteerd met wat ze bedoelde, zij kan niet bij andere honden.
Een andere hond passeren was bijna onmogelijk, het was niet gewoon even blaffen naar een andere hond, maar uitvallen naar alles wat op 4 poten liep J en dit van zodra het in zicht kwam tot deze weer uit zicht verdween. Het maakte dan ook niets uit indien dit op 2 meter of op 20 meter was, zij zou uitdrukkelijk laten merken dat de straat van haar was.
In de tuin hetzelfde verhaal, honden in aansluitende tuinen werden altijd hartelijk welkom geheten door Zoey, met het hoofd en poten op een hek springen van 1M60, geen enkel probleem, doen we… Waar waren we aan begonnen??? Een vraag die we onszelf meer en meer begonnen te stellen…
Na enig opzoekwerk, want hondenscholen ben je niet direct welkom met een agressieve/uitvallende hond, uitgekomen bij Motico en dadelijk een afspraak gemaakt. Tijdens onze eerste samenkomst, kwam Kenneth toevallig buiten met een andere hond, waarin Zoey zich al direct helemaal liet kennen. Blaffen, grommen, op de achterste poten gaan staan… Hond ging weg en daar ging ze op haar rug liggen om door Kenneth geaaid te worden, het typische verhaal.
Wij hebben toen samen besloten voor een 3 weken interne training, en kregen regelmatig filmpjes te zien van hoe ze het deed tijdens deze trainingen. Ineens zagen we Zoey in een ruimte met een andere hond, ze wandelden samen op straat, ging naar de markt, etc… Wat een verschil!!! Vanaf die dag waren we er 100% zeker van, met de nodige toewijding en liefde zouden we Zoey zover kunnen krijgen dat zij voor ons de ‘perfecte’ hond zou zijn.
Eens terug thuis merkten we dadelijk een verschil, Zoey zelf was ook veel rustiger geworden in haar dagdagelijkse gedrag. Aan de lijn wandelen werd terug een plezier, en het uitvallen naar andere honden verminderde met de week. Hoe meer vertrouwen ze kreeg in ons en ook in zichzelf merkte je dit, waar eerst vreemde honden aan een poort/hek genegeerd werden, is dit nu het geval met alle honden die ze tegenkomt op straat. Dit konden we alleen bereiken met de hulp van Kenneth & team, en de aangeboden wekelijkse lessen waar we beiden elk weekend weer naar uitkijken.
Ondertussen zitten we mee in het ‘socialisatie programma’ waar de honden op een gecontroleerde manier los in een weide lopen, nooit gedacht dat ze dit zou kunnen en op zo’n korte tijd gezien we haar nog maar 3 maanden samen zijn. Echter het tegendeel was waar, ze blijft gewoon vlot meewandelen en geniet duidelijk van het los lopen tussen al die andere honden. Waar nu ook een gewone “nee” voldoende is om haar aandacht af te leiden indien benodigd, gewoonweg SUPER!!!!
Kenneth & team, een welgemeende dank je wel. Zonder jullie hulp, toeweiding en advies waren we nooit op deze korte termijn zover gekomen en was ook Zoey een van de zovele ‘opgegeven’ honden, die na vele omzwervingen uiteindelijk in een asiel zou belanden.
Jo
Dit verhaal delen: