Wij waren eigenlijk opzoek naar een nieuwe trainingshalsband voor onze Mechelse Herder Varro van 6 jaar oud. Zo ben ik op de site van Motico gekomen en wat ik daar las heeft mij aan het denken gezet.
Onze hond luistert prima; buiten. Hij komt als we hem roepen, zelfs als hij op jacht is. We moesten echter altijd wat op onze quivive zijn als we andere honden tegenkwamen. Dat was nog te overbruggen, maar thuis en in de buurt aan de leiband was hij een ramp. Agressief uitvallen naar mensen en honden.
Terug naar de site van Motico: dat 1/1 consult leek ons wel interessant. Dus afspraak gemaakt en Varro heeft zich daar al direct van zijn “beste” kant laten zien. Kenneth zag het en wist zeker dat Jana dit wel kon veranderen.
En inderdaad; na enkele dagen was Varro al een hele andere hond. Wij hebben zijn etensbak weggedaan, voortaan alleen nog eten van ons. Hij heeft ook een stretcher gekregen als “plaats” en dit werkt prima. Zo slaapt hij ook in een bench die ’s nachts dichtgaat en overdag openstaat. Hij voelt er zich zo goed in dat als wij zeggen “vrij”, hij in zijn bench gaat liggen.
De gewone leiband is vervangen door een ketting en nu loopt hij netjes dicht. Hij heeft ook een “kong”; dit is een stevig hondenspeeltje dat kan gevuld worden met brokken, zo moet hij werken voor zijn eten. We verstoppen ook wel eens eten in de tuin; intensief speurwerk gegarandeerd.
We kunnen terug mensen binnenlaten, aan de deur met iemand praten en zelf thuiskomen zonder ondersteboven gegooid te worden door een overenthousiaste 40 kilo zware Mechelaar.
Varro is ook minder angstig en vol levenslust. Hij gaat nog wel eens in de fout maar dit wordt direct gecorrigeerd. Hij moet ook niet alle honden, maar hij beseft dat hij zich dient te gedragen en niet boven op zijn soortgenoten mag gaan liggen. Aan zijn gedrag kunnen we trouwens zien of hij een tegenligger moet of niet en kunnen we ingrijpen voor het tot een confrontatie komt. Allemaal van Jana geleerd; waarvoor onze oprechte dank.
Wij kijken al uit naar de gezamenlijke wandelingen.
Joris en Marianne
Dit verhaal delen: